De Italiaanse violist Paganini is de favoriete componist van archief professor Von Falckensteyn, het hoofdpersonage uit mijn romans. Ik was erg blij dat de klassieke zender NPO radio 4 onlangs een podcast aan de componist wijdde. Von Falckensteyn luistert op lastige momenten naar het zesde vioolconcert.
In het radioprogramma werd verteld dat de violist om vele redenen een opmerkelijke kunstenaar was. Bach, Beethoven en Mozart waren keurig nette componisten. De Italiaan had door zijn lange, magere gestalte het imago "duivelse violist". Hij verzette zich daar niet tegen, buitte het juist handig uit. Naar verluidt speelde hij soms ‘s nachts op kerkhoven.
Bovendien schreef en speelde hij zijn eigen composities en gebruikte hij geen bladmuziek. Hij kende zijn eigen werk door en door, speelde het uit zijn hoofd.
De excentrieke violist was een buitenbeentje in de wereld van de klassieke muziek. Toch was hij in zijn eigen tijd een sterviolist die door heel Europa reisde en concerten gaf.
Hij staat daarmee in een lange traditie van kunstenaars die hun eigen weg gaan, zoals Andy Warhol, Marten Toonder en M.C. Escher.