Deze zomer krijgt u twee voorpublicaties uit mijn roman-in-wording De nepheks. Hierbij de eerste, in augustus volgt de tweede.
Von Falckensteyn stopte met veel plezier zijn pijp. Het was een erfstuk in de mannelijke lijn van de familie. Hij haalde wat tabak uit de beige tabaksdoos, legde het zorgvuldig in de kop van de pijp. Hij stak niet meteen een lucifer aan, hield de droge tabak onder zijn neus en snoof de geur met gesloten ogen op. De negende symfonie van Beethoven, die vanaf zijn platenspeler in zijn universitaire werkkamer klonk, verhoogde zijn plezier. Teder streek hij over de lange, sierlijke steel van de pijp. Moderne pijpen waren kort, dat vond hij niks.
Hendrik Valkestein, één van zijn voorvaderen, had de pijp gekocht toen hij in 1826 uit Franeker naar München verhuisde. Aan de Ludwig Maximilian Universität doceerde hij archiefkunde, hetzelfde vak dat hij aan de Academie van Vriesland had onderwezen. Die instelling ging ten onder, zijn voorvader had het tijdig zien aankomen. De familie was vertrokken naar Beieren, het was hen goed gegaan. De familienaam was verduitst, vanwege diensten aan koning Ludwig I was een adellijke titel verkregen - Falckensteyn werd ”Von Falckensteyn.’.
In het jaar 2000 had het bestuur van de provincie Friesland besloten het nieuwe millennium extra glans te geven. De 17e eeuwse academie werd heropgericht. Als eerbetoon aan Eise Eisinga, die rond 1775 het unieke planetarium in zijn eigen Franeker huis had gebouwd, was de universiteit naar hem vernoemd. Rector magnificus Teun van Dam wist van het familieverleden en de vakkennis, Van Dam was vaak naar München gereisd en had hem uiteindelijk overgehaald zijn riante hoogleraarsbetrekking in Beieren te verlaten en in Franeker opnieuw te starten.
Von Falckensteyn stak een lucifer in brand en al snel geurden de pijp en de werkkamer naar de tabak. Roken was verboden aan de universiteit, hij had in zijn contract een clausule laten opnemen met een uitzondering voor zijn werkkamer.
Hij nam met veel smaak enkele lange trekken, concentreerde zich dan weer op de correctie van een afstudeerscriptie. Hij trok zijn vlinderstropdas strak, streek met zijn lange, slanke vingers door zijn grijzende, krullende haardos, draaide een rode Parker-pen open en zette zijn lorgnet voor.