Jan Buruma Pamflet, jaargang V, No., II, uitgegeven te Franeker, den 14. November 2015
In de vroege jaren tachtig werd de Olympische beweging gegijzeld door politieke boycots. De geschiedenis herhaalt zich, ditmaal met voetbal en atletiek als inzet.
Boycot
In 1980 boycotte het Westen de Olympische Zomerspelen in Moskou, vanwege de omstreden inval van de Sovjet-Unie in Afghanistan in 1979. In 1984 bleef het toenmalige Oostblok als wraak weg bij de Zomerspelen in Los Angeles. De Amerikaanse zakenman en CNN-oprichter Ted Turner deed in 1986 een mislukte poging het sportieve tij te keren met de Goodwill Games.
Olympisch
In 1988 redden de Zuid-Koreanen de Olympische beweging omdat het autoritaire bewind in Seoel de sport kon gebruiken als propagandamiddel. Vanaf Barcelona 1992 gingen de Olympische Spelen weer bergopwaarts.
Krim
Sinds het Rusland van president Poetin in 2014 het schiereiland Krim bezette, is de Koude Oorlog terug van weggeweest. De Krim was eeuwenlang Russisch, maar Sovjet-leider Chroesjtsjov “schonk” het gebied in 1954 aan Oekraïne. Destijds had dat weinig betekenis, het schiereiland bleef binnen de Sovjet-Unie. Nu is dat compleet anders.
FIFA
Toen de positie van FIFA-voorzitter Blatter in 2014 begon te wankelen, stond ook het WK voetbal van 2018 in Rusland op losse schroeven. Sinds kort is de Russische atletiek het doelwit van Westerse propaganda. De dopingbeschuldigingen zijn niet nieuw. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 werd het voormalige Oost-Duitsland ontmaskerd als “Duitse Doping Republiek”.
Westen
Het Westen heeft echter qua dopinggebruik bepaald geen smetteloos blazoen. In Seoel 1988 werd de Canadese atleet Ben Johnson betrapt op doping, nadat hij de 100 meter sprint had gewonnen. Dat geldt als het koningsnummer van de Zomerspelen. Johnson’s dopingschandaal was één van de meest spraakmakende van de 20e eeuw. Later bleek echter dat de Verenigde Staten vuil spel hadden gespeeld. De Canadese sprintzege dreigde de geplande Amerikaanse show rond Carl Lewis te verstoren.
Schep
De Amerikaanse wielrenner-zakenman-filantroop Lance Armstrong deed er een flinke schep bovenop. In de periode 1999-2005 won hij zeven keer de Tour de France. Hij was destijds een icoon – het toonbeeld van de “American dream”. Rond 2010 viel hij echter van zijn voetstuk, toen bleek hij het jarenlange dopinggebruik van zijn wielerploeg op zeer professionele wijze had verdonkeremaand. In 2012 raakte hij zijn Tourzeges kwijt.
Wielrenner
En dan is er de Nederlandse publiekslieveling Michael Boogerd. De voormalig wielrenner en dopingzondaar mag elke zomer in het RTL7 televisieprogramma “Tour du Jour” zijn mening geven over de Tour de France.
Tot slot – de visie van professor Von Falckensteyn:
“Dit toont de mensheid van haar somberste kant, men zou er zwaarmoedig van worden. Daar passen de evenwel de treurige en zwaarmoedige klanken van de Stabat Mater van Pergolesi zeer wel bij”.