Auteurs nieuwsblog mei 2021

Nee, je vergist zich niet, je leest de auteurs nieuwsblog, voorheen de auteurs nieuwsbrief van Jan Buruma, de editie van mei 2021. Vanaf deze keer is dat die anders-dan-anders. Ik behandel voortaan een actuele kwestie uit de wereld van (online) archieven en (digitale) bibliotheken. En natuurlijk krijg je nieuws over mijn boeken.

Eerst vertel ik je over mijn tweede roman Het zwarte handboek. In maart bracht mijn uitgeverij Gopher het op de markt. Heb je de speciale nieuwsbrief daarover gekregen? Ik hoor graag wat je daarvan vond. De eerste online recensie van mijn boek verscheen op Hebban, hopelijk volgen er meer. Informeel heb ik ook al leuke reacties gehad. Op de social media groeit het aantal vrienden en volgers. Het is fijn dat de buitenwereld reageert op mijn tweede boek.
We zijn druk aan de slag met de (online) promotie. De boekhandels zijn weer open, dus hopelijk stimuleert dat de verkoop. Als je mijn boek hebt gelezen, of dat nog gaat doen, dan hoor ik graag je mening. Positief commentaar is natuurlijk altijd welkom, van kritische opmerkingen kan ik leren. Beide kan ik vast en zeker gebruiken voor mijn volgende roman. Of daarin ook weer Von Falckensteyn de hoofdrol speelt? Wat denk je?

De archiefwereld staat ondertussen niet stil. Op LinkedIn las ik dat het archief van de provincie Overijssel (‘Historisch Centrum Overijssel’) een bedrijfsarchief overneemt van een drukkerij die in 2019 failliet ging. In mijn online reactie schreef ik dat het een goed voorbeeld is van overlap tussen een publiek en een commercieel archief.

Bedrijfsbibliotheken waren lange tijd vaag en onduidelijk. Toen ik in de jaren tachtig studeerde voor bibliothecaris, heetten ze ‘speciale bibliotheken’. Ik vind dat nog altijd een mooie term. Het leek me leuk om daar te werken. Dat is gelukt, met een kleine aanpassing - ik ben bedrijfsarchivaris. De Nederlandse en internationale brancheverenigingen hebben daar een speciale afdeling voor.

Bedrijfsbibliotheken waren lange tijd vaag en onduidelijk. Toen ik in de jaren tachtig studeerde voor bibliothecaris, heetten ze ‘speciale bibliotheken’. Ik vind dat nog altijd een mooie term. Het leek me leuk om daar te werken. Dat is gelukt, met een kleine aanpassing - ik ben bedrijfsarchivaris. De Nederlandse en internationale brancheverenigingen hebben daar een speciale afdeling voor.

Publicist Ad Bergsma gaf in zijn boek Vakbibliotheken in Nederland en België uit 1993 een mooi overzicht. Essays met titels zoals De hoofdmoot is ellende en In de war op alfabet prikkelen de nieuwsgierigheid.

Wim Wennekes maakte het in zijn klassieker De aartsvaders, grondleggers van het Nederlandse bedrijfsleven uit 1993 nog bonter. Hij vond dat bedrijfsarchieven van Philips, Shell en ABN/AMRO hem tegenwerkten bij zijn research naar 19^e eeuwse zakenmannen.

De boeken Public relations voor bibliotheek en archief uit 2000 en Twaalf informatiespecialisten in het informatiedomein uit 2001 geven de verandering in tijdgeest mooi weer.

Die trend is de afgelopen twintig jaar doorgezet. Het imago is hardnekkig - het archief is oud en stoffig en staat meestal in de kelder. Bibliothecarissen en archivarissen zijn meegegaan met de neoliberale, zakelijke tijdgeest en heten ‘informatieprofessional’ of  ‘researcher’. Service en meedenken met de klant staan centraal. Een langzaam en ambtelijk tempo past daar niet meer bij. Snelheid is het sleutelwoord. Ook in mijn bedrijfsarchief, dat op de bovenste etage staat van een Rotterdams kantoor. Wim Wennekes zou blij zijn geweest met die modernisering.

Ik lees met interesse de LinkedIn artikelen van het Teylers Museum. De ondertoon daarvan is  een mengeling van cultuur, historie en business. Heeft het museum nog altijd een bibliotheek? En heet dat nog steeds ‘bibliotheek’? Ik zou er graag een Boudewijn Büchiaans kijkje nemen.